Jo Pieck toont zich kwetsbaar …
Uit: The Art Couch, Annelies Vanbelle
Een beetje aarzelend vraagt Jo Pieck of ik het zie zitten om naar het - voor mij - verre Diest te rijden. Ik volg de kunstenares al een tijdje, haar kunst prikkelt me en ook qua visies op het leven kunnen we elkaar vlot vinden. De lange rit naar de thuishaven van de ‘mosterdschijters’ (de onfortuinlijke bijnaam van de inwoners) neem ik er graag bij, te meer omdat naast Not that kind of doctor, de expo in de Lakenhalle, de historische binnenstad (met prachtig Begijnhof) een ware lust is voor het oog.
Avonturiers van het Onmogelijke
Uit: Oneindige Ontvankelijkheid, Francis Smets
Wat me vooreerst aantrekt in de schilderijen van Joke Pieck, is dat ze zo compromisloos zijn. Ze zijn extreem en in die zin het werk van een ‘extremist’. In de maatschappelijke realiteit van iedere dag kunnen extreme ideeën - zoals utopieën - inspirerend zijn, maar de onvermijdelijke compromissen slijpen hun scherpte af. Niet zo in deze schilderijen.
